Ο «Λογοτεχνικός Κύκλος Βιβλιόφιλων Γενεύης» φιλοξένησε το συγγραφέα Μετίν Αρντιτί (Metin Arditi), στην παρουσίαση του βιβλίου του στα γαλλικά, «Dictionnaire Amoureux de la Suisse».

Σε αυτό το έργο, ο συγγραφέας μοιράζεται την αγάπη και τον θαυμασμό του για την Ελβετία, αυτή την ιδιαίτερη χώρα στην οποία μεγάλωσε, με παράθεση σημαντικών ιστορικών, κοινωνικών και πολιτιστικών γεγονότων.

Την παρουσίαση του συγγραφέα και του έργου του έκανε η υπεύθυνη του Κύκλου, συγγραφέας κα Βενετία Πιτσιλαδή Chuard.

«Τέχνη που γίνεται για την ελίτ δεν είναι τέχνη», υποστηρίζει στην συνέντευξη που έδωσε πριν μερικά χρόνια στην Κουζέλη Λαμπρινή και στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ και συμπληρώνει, «Η τέχνη απευθύνεται στην ανθρώπινη ψυχή και για να τη συλλάβουμε απαιτείται χρόνος, που σήμερα λείπει».

Ο Μετίν Αρντιτί γεννήθηκε στην Άγκυρα το 1945 και ζει στη Γενεύη. Το 1988 ιδρύει το Ίδρυμα Αρντιτί, που χορηγεί υποτροφίες σε αποφοίτους του Πανεπιστημίου της Γενεύης, καθώς και βραβεία συγγραφής σε μαθητές. Επίσης, από το 2000 προεδρεύει του Συμβουλίου του Ιδρύματος της Ορχήστρας της Γαλλόφωνης Ελβετίας. Παράλληλα με την πολιτιστική του δράση, αφοσιώνεται στη συγγραφή μυθιστορημάτων και δοκιμίων. Το 1998 κυκλοφορεί το πρώτο του μυθιστόρημα «Mon cher Jean… de la cigale a la fracture sociale». Ακολουθεί μια σειρά βιβλίων που τον διακρίνουν στο χώρο της συγγραφής, και τέλος, το 2006, τιμάται με το Βραβείο «Lipp Suisse» για το πολυσυζητημένο μυθιστόρημα του «La pension Marguerite».

Το 2012 ανακηρύχθηκε Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNESCO.

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ελβετία, αυτή η όμορφη άγνωστη…

«Ποιος είμαι εγώ για να γράψω ένα τέτοιο λεξικό;». Ένα ελβετικό τετράπλευρο, όπως λένε εδώ, η έκφραση προέρχεται από το γεγονός ότι όλοι οι πολιτογραφημένοι πρέπει να πληρώνουν δέκατα. Γεννήθηκα στην Τουρκία, μεγάλωσα στη λίμνη Léman, στο Paudex, μια μικρή, πολύ μικρή κοινότητα στο Vaud, όπου οι γονείς μου με έβαλαν στο οικοτροφείο στην ηλικία των 7. Έμεινα εκεί μέχρι την ωρίμανσή μου (όπως λέμε και το ελβετικό απολυτήριο). Εγκαταστάθηκα στη Γενεύη, μια όμορφη πόλη που αγαπώ τόσο πολύ, να πω ότι αυτή η χώρα μου έδωσε πολλά, με πλησίασε. Πώς μπορώ να την ευχαριστήσω;

Μια λέξη από τον Άγιο Αυγουστίνο χρησιμοποιείται συχνά για να μας δώσει μια καλή συνείδηση. Άμα και βιδωτό κοχλίες. «Αγάπη και να κάνεις ό, τι θέλεις», λέει ο Αυγουστίνος. Αν αγαπάτε, θα κάνετε το σωστό. Το απόσπασμα αξίζει κάποια προσοχή. Στην πραγματικότητα, είναι μια αναδρομική μετάφραση από τα γαλλικά στα λατινικά, τη γλώσσα στην οποία έγραψε ο Άγιος Αυγουστίνος. Για τη λέξη «αγάπη», χρησιμοποιεί το ρήμα diligere. Το ακριβές απόσπασμα είναι: Dilige και quod vis fac. Dilige, δηλαδή: αγάπη, αλλά με απόσταση. Αγάπη χωρίς στροφή. Αυτός είναι ο τρόπος που θέλω να αγαπώ την Ελβετία, αν θέλω να πληρώσω το χρέος μου. Με απόσταση. Θέλω να αγαπήσω την Ελβετία μου, να περιγράψω κάποιες πτυχές της χώρας μου που δεν είναι δική μου. Ως ξένος, ελπίζω να κάνω τον αναγνώστη να ανακαλύψει μια παράδοξη Ελβετία, μερικές φορές ένα νόμισμα μερικές φορές χιλιάδες, συχνά απροσδόκητο, πάντα διασκεδαστικό. Μερικές από τις πτυχές της είναι απόλυτης απλότητας, άλλες απροσδόκητα πολύπλοκες. Μαζί αποτελούν μια χώρα ζωντανή και όμορφη, συχνά μυστική, μερικές φορές ατελή. Την αγαπάμε ακόμα περισσότερο, με τον ίδιο τρόπο που ένας άνθρωπος συνδέεται με τα ελαττώματα μιας σχεδόν τέλειας γυναίκας, γιατί είναι εκείνα που τον κάνουν άνθρωπο.