Με πολύ μεγάλη επιτυχία έγινε η πρώτη συνάντηση της καινούργιας χρονιάς, όπου η Χρυσάνθη μας έκανε μια εξαιρετική παρουσίαση του δύσκολου και απαιτητικού βιβλίου «Kαι με το φως του λύκου επανέρχονται» της συγγραφέως Ζυράννας Ζατέλλη. Ακολούθησε συζήτηση από τα μέλη.
Σε μια όμορφη και φιλική ατμόσφαιρα κόψαμε τη βασιλόπιτα του Λογοτεχνικού Κύκλου Βιβλιόφιλων Γενεύης , κέρδισε το φλουρί η Ρέα Kroon.
Κατόπιν γιορτάσαμε τα γενέθλια της Υπεύθυνης των Βιβλιόφιλων με τούρτα, λουλούδια και τραγούδια.

Η Ζυράννα Ζατέλη γεννήθηκε το 1951 στον Σοχό Θεσσαλονίκης. Σπούδασε θέατρο και εργάστηκε ως ηθοποιός, καθώς και στο ραδιόφωνο, μα τα εγκατέλειψε αρκετά γρήγορα -η πραγματική της κλίση ήταν και είναι το γράψιμο και ασχολείται πλέον αποκλειστικά μ’ αυτό. Έχει εκδώσει ως τώρα τα βιβλία:
– «Περσινή αρραβωνιαστικιά», συλλογή εννέα διηγημάτων, εκδ. Σιγαρέτα 1984· Καστανιώτης, 1994
– «Στην ερημιά με χάρι», συλλογή τριάντα ενός διηγημάτων, εκδ. Σιγαρέτα 1986· Καστανιώτη, 1994
– «Και με το φως του λύκου επανέρχονται», μυθιστόρημα σε δέκα ιστορίες, εκδ. Καστανιώτη, 1993
– «Ο θάνατος ήρθε τελευταίος», μυθιστόρημα, εκδ. Καστανιώτη, 2001, πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους».
– «Το πάθος χιλιάδες φορές», μυθιστόρημα, εκδ. Καστανιώτη, 2009, δεύτερο βιβλίο της τριλογίας «Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους».
Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της. Το μυθιστόρημά της «Και με το φως του λύκου επανέρχονται» μεταφράστηκε στα γερμανικά, ολλανδικά, λιθουανικά, ιταλικά, γαλλικά.
Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά.

Πηγή: biblionet

Με την ανεξιχνίαστη περιστροφή που θα ακολουθούσε ένα ηλιοτρόπιο της νύχτας, η τέχνη της Ζυράννα Ζατέλλη -επαληθευμένη χαρμόσυνα σε αυτό το τρίτο της βιβλίο, που είναι και το πρώτο της μυθιστόρημα- αποδεικνύει ότι μπορεί κανείς να γράφει σαν να προσπαθεί να λύσει τα μάγια του κόσμου ή σαν να ξορκίζει τη λύση τους. Το διάχυτο θέμα αυτών των ιστοριών: πώς γεύεται κανείς το μέλι πάνω στο τσεκούρι, είναι και η απάντηση στη συναρπαστική αδυναμία της αφηγήτριας: ανίκανη να αντέξει το μαράζι της σιωπής, γιατρεύει τη σιωπή της με τη λογοτεχνία.
Ο αναγνώστης έχει τη σπάνια τύχη να μπει σε έναν εραλδικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι υπάρχουν σαν διαλυμένα είδωλα, τα οποία εμπλέκονται στο αφηγηματικό υφάδι με τον αινιγματικό τρόπο που μια μουσική φράση παρεισφρέει αναπάντεχα σε ένα ζωγραφικό πίνακα.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)