Πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του Μαρτίου του «Λογοτεχνικού Κύκλου Βιβλιόφιλων Γενεύης», την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, με θέμα τα «Το διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή, ένα από τα κορυφαία δείγματα της ελληνικής μεταπολεμικής πεζογραφίας.

Υποτίθεται ότι το έργο περιγράφει την μοναχική και σκληρή ζωή ενός Έλληνα στην μετεμφυλιακή Ελλάδα και κατόπιν στην Γερμανία. Όμως κατά τον συγγραφέα, το βιβλίο αποτελεί «μια έκφραση ελληνικής αγωνίας μπροστά στον σημερινό κόσμο».

Τα 9 κεφάλαια του βιβλίου έχουν αυτοτελή δομή και μπορούν να διαβαστούν σαν πλήρη διηγήματα.

Αφηγητής στο μυθιστόρημα είναι ο Κώστας, ένας Έλληνας μετανάστης στη «Στουτγκάρτη» της Γερμανίας την εποχή της ελληνικής Χούντας. Ο Κώστας απευθύνεται στο β΄ πρόσωπο σε έναν άγνωστο συγγραφέα, που ακολουθεί τον Κώστα αναζητώντας την «ρωμέικη ρίζα» του.

Η αφήγηση περιλαμβάνει τη μοναχική πορεία του Κώστα στη Γερμανία, τις αναμνήσεις του από την μετακατοχική Ελλάδα, την στερημένη ζωή του αριστερού πατέρα του, τις πίκρες της αδελφής του και την απογοήτευση ενός παλιννοστούντα φίλου του σε μια Ελλάδα που τρεκλίζει από πολιτικές τρικυμίες και κοινωνικές αλλαγές.

Το βιβλίο τελειώνει με τις λίγες σημειώσεις που άφησε πίσω του ο άφαντος πλέον συγγραφέας. Για τις σημειώσεις αυτές, ο αφηγητής Κώστας παρατηρεί: «Είναι κείνα που ‘γραψε στο ξεχωριστό του σημείωμα. Για μένα. Γι’ αυτούς τους άλλους που λέει. Για την ελπίδα. Κι ας είναι και λίγο για την Ελλάδα — γιατί να μην είναι;».

Ο Χατζής συνέλαβε την ιδέα για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα την εποχή που ζούσε στην Βουδαπέστη, πριν ακόμα επιστρέψει στην Ελλάδα. Ορισμένα αποσπάσματα δημοσιεύθηκαν στον αθηναϊκό Τύπο το 1975, και το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1976 από τις εκδόσεις Εξάντας. Έναν χρόνο μετά, ξανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κείμενα στην οριστική του μορφή. Αμέσως μετά την πρώτη του κυκλοφορία, το βιβλίο έγινε δεκτό με πολύ ευνοϊκά σχόλια και γνώρισε σημαντική εμπορική επιτυχία.

Σύμφωνα με την Ιφιγένεια Τριάντου, πρόκειται για ένα βιβλίο «σταθμό» το οποίο «κάτω από την απλοϊκή επιφάνεια» κρύβει «μια σύνθετη πολυπλοκότητα γεμάτη συμβολισμούς και αλληγορίες». Στο σημείωμα της τελευταίας του έκδοσης, αναφέρεται επίσης ότι Το διπλὸ βιβλίο είναι βιβλίο «της μοναξιάς» και «της ελπίδας», που μιλάει για την «συνάντηση» του παλιού κόσμου με τον καινούργιο. Δεν έλειψαν ωστόσο και ορισμένες επικρίσεις σε ό,τι αφορά την γλώσσα και το θέμα του έργου.

Ο Δημήτρης Χατζής πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1946 με το μυθιστόρημα Φωτιά. Το 1952 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων Το τέλος της μικρής μας πόλης, βιβλίο το οποίο θεωρείται το σημαντικότερο έργο του. Τα διηγήματα αυτά κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα το 1963, και ενώ ο Χατζής βρισκόταν ακόμη εξόριστος. Δείτε περισσότερα για τη ζωή και το έργο του.

Πηγή: Ελληνική Wikipedia 1 & 2