Πραγματοποιήθηκε στην κατοικία της κας Ρέας Πουρνάρα, η συνάντηση Μαρτίου του «Λογοτεχνικού Κύκλου Βιβλιόφιλων Γενεύης», όπου οι Βιβλιόφιλες Κάκια Τζανέτη και Σοφία Ματθοπούλου έκαναν μια εξαιρετική δραματοποιημένη παρουσίαση του ποιητή Ντίνου  Χριστιανόπουλου.

Όπως σε κάθε συνάντηση του Κύκλου, την παρουσίαση ακολούθησε συζήτηση με τη συμμετοχή όλων των μελών.

«τὰ λουλούδια θέλουν φροντίδα
τὰ ζῶα περιποίηση
οἱ ἄνθρωποι ἀφοσίωση
οἱ θεοὶ λατρεία
πῶς νὰ τὰ βγάλει πέρα ἕνας ἄνθρωπος»
– Ντίνος Χριστιανόπουλος

Για τον ποιητή

«Ποίηση, πεζογραφία, μετάφραση, φιλολογικές εργασίες, βιβλιογραφίες για τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία, μελέτες για ζωγράφους και ρεμπέτες, επί δεκαετίες ψυχή του περιοδικού «Διαγώνιος», των ομώνυμων εκδόσεων και της Μικρής Πινακοθήκης. Και μόνο οι τίτλοι στη σειρά συνθέτουν -όπως θα έλεγε κι ο Αναγνωστάκης- το πιο ωραίο ποίημα».

Αυτά γράφει ο Κώστας Βούλγαρης, Συντάκτης στις Αναγνώσεις της ΑΥΓΗΣ (κριτική βιβλίου, τεχνών κι επιστημών).

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις , 20 Μαρτίου 1931.  Γιος προσφύγων από την Ανατολική Θράκη. Δεν έχει ταξιδέψει ποτέ, δεν είχε ποτέ την επιθυμία, ούτε καν σαν νέος που τότε έμπαιναν και τα οικονομικά προβλήματα στη μέση.

Χαριτολογώντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος οφείλει τα πάντα στο περιοδικό Ελληνόπουλο. Ο έφηβος Κώστας Δημητριάδης (όπως είναι το πραγματικό του όνομα), δεκατεσσάρων χρονών το 1945, χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο «Χριστιανόπουλο» για τη συμμετοχή του στην εσωτερική ζωή του περιοδικού και αυτό στάθηκε έναυσμα να υιοθετήσει αργότερα ως ποιητής το ψευδώνυμο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

Φοίτησε στο τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πήρε πτυχίο του Τομέα Κλασικών Σπουδών. Κατόπιν Το 1958 ίδρυσε και ανέλαβε υπό τη διεύθυνσή του το περιοδικό Διαγώνιος, που κυκλοφόρησε για 25 χρόνια με ολιγόχρονες παύσεις και τον εκδοτικό οίκο Εκδόσεις Διαγωνίου. Εκείνη την περίοδο αναπτύχθηκε ο λεγόμενος «κύκλος των λογοτεχνών της Διαγωνίου». Είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος.

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) διακρίνεται για το προσωπικό ύφος της και για τις δημιουργικές επιρροές από τον Καβάφη και τον Elliot, ενώ στις επόμενες εμφανίσεις του εκφράζεται καθαρά το κυρίαρχο θέμα της ποίησής του, η εφήμερη ομοφυλοφιλική σχέση και το ερωτικό πάθος που οδηγεί στην ταπείνωση και στη μοναξιά.

Ωστόσο το ζήτημα της ερωτικής γραφής του Χριστιανόπουλου αναδεικνύεται μάλλον συνθετότερο, όταν ληφθούν υπ΄όψιν βιογραφικές λεπτομέρειες της ζωής του ποιητή κάτι που ο τελευταίος αρνείται. «Μερικοί επιμένουν να χαρακτηρίζουν τα ποιήματα μου ομοφυλόφιλα… Είμαι κι εγώ σαν ένα ποτάμι που κυλάει περνώντας από διάφορα μέρη, και από το κάθε μέρος όλο και κάτι παίρνει… Ποτάμι είναι και κυλάει δε μένει σε καμιά περιοχή, κι ας έχει πάρει κάτι από όλες».

Κατά καιρούς κυνηγήθηκε πολύ από το κοινωνικό κατεστημένο της εποχής όπως, για παράδειγμα, όταν κόντεψε να συλληφθεί από τη χούντα για τον «Χιλιαστή».

«Ούτε θα εμφανιστώ ούτε θα απλώσω το χέρι για να το πάρω. Δεν θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους», δήλωσε όταν το 2011 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του.